Язэп Пушча — Каплі вады

Пякаюць каплі вады, –
ў срэбрамёце іх смех.
На іх дзень малады
кулакі
скамячыць не пасмеў.

Ён госцем вясёлым прысеў
і ўмывае свой твар.
Нікне ўсё пакрысе
і ўсё ахутвае твань.

Яны-ж моўчкі крышталяць кругі, –
іх у гэтым уцеха уся.
Кожны з нас заўтра другі…
Будзем блукацца там-сям.

Бо ніяк, аніяк
немагчыма жыццю дагадзіць.
Не адзін перад ім ужо змяк –
хоць і хацеў
схапіць выбрык гадзін.