Пімен Панчанка — Вясною
Жылы дрэў напоўніліся сокам,
Ручаі імкнуцца да ракі.
Неба стала чыстым і высокім,
I пяюць вясёлыя шпакі.
Ўсё вясна старанна падлічыла,
Сонцам абагрэла кожны кут.
Паляўнічым прынясла дзічыны,
Рыбакам расчысціла раку.
Рыбы абудзіліся з застою,
А ваўкі халодныя насы
Узнялі на воблака густое
I спрабуюць ціха галасы.
На паляне ў светлым пералеску
Расцвілі налітыя расой
Сінія падснежныя пралескі
Пад аховай урачыстых хвой.
Я пакінуў хату, кінуў вершы,
Блукаю па лесе, як дзівак.
Мяне кліча ў госці друг мой лепшы –
Шэры дрозд, цудоўнейшы спявак.
Пах смалісты п'ю і не нап’юся,
I пад гром птушыных галасоў
Да бярозы белай прыхінуся, –
Буду прагна піць салодкі сок.
I тады нальецца цела сілай,
Гэтай сілы радасць зберагу,
Каб яна мяне перанасіла
Праз бяду, і ворагаў касіла,
I знішчала чорную тугу.