Услала пажоўклае лісце дарогі,
Буслам ужо Афрыка цёплая сніцца.
I раптам прыйшла, прыпазніўшыся трохі,
Да нас навальніца.

Варочае восень цяжкія грымоты,
I паляць маланкі апошні свой порах.
А ліўні прыбавілі людзям работы:
Купаецца бульба у свежых разорах.

Чаму страпянуліся ўсе мы так рэзка,
Нібыта з нас кожны вярнуўся кудысьці…
А хмары ўзрываюцца з гулам і трэскам,
I долу ляціць абгарэлае лісце.

Няўжо пераблытала нешта прырода?
Такая нязвыкласць у гэтым вяртанні,
Нібыта з далёкага нейкага года
Прыслала табе маладосць прывітанне.

• Пімен Панчанка — Сармацкае кадзіла
• Пімен Панчанка — Вясёлай маланкаю ластаўка бліскае…
• Пімен Панчанка — Сармацкае кадзіла — ГДЗ
• Пімен Панчанка — Зварот
• Духоўны свет лірычнага героя ў паэзіі Пімена Панчанкі