Як ападае ліст, як ападае…
Нібы дазволу ў восені пытае.

Бывай, галінка гнуткая, бывай!
Няхай цяпер цябе галубіць вецер,
Салодка закалыхвае пад вечар
І будзіць на зары цябе няхай.
Хіба табе, пажоўклы, я раўня?
З табою развітацца мне не сорам,
Як з небам – ціхім пераспелым зорам
Перад прыходам маладога дня.
Бывайце, сонца, поле і таполя!
Мне час заснуць у восені ў прыполе…

1969

• Анатоль Грачанікаў — Не трэба жыць як набяжыць...
• Уладзімір Караткевіч — Лісце
• Еўдакія Лось — Мінулагодні ліст
• Анатоль Грачанікаў — Сон
• Аркадзь Куляшоў — Ліст з палону