Да марожанага
Ласы,
Дзіма ўпотай
Ад сяброў
На падворку
Адначасам
Дзесяць порцый
Умалоў.

І таму
Яго жывот
Стаў халодны,
Нібы лёд.

Скамянеў ён,
Проста жах!
Па такому
Жывату
Можна ездзіць
На каньках
І падскокваць
На хаду.

Дзіма плача,
Аж пацее.
А жывот яго
Мякчэе.
Як жывот
Зусім адтаў,
Дзіма
Плакаць
Перастаў.

• Анатоль Грачанікаў — Вячэра
• Анатоль Грачанікаў — Не трэба жыць як набяжыць...
• Анатоль Грачанікаў — Гусак і Певень
• Анатоль Грачанікаў — Развітанне
• Анатоль Грачанікаў — Сон