Мясісты, тлусты і кірпаты Нос,
Што красаваўся ганарыста на шырокім твары,
Раптоўна асядлалі акуляры…
Зачмыхаў ён, як паравоз:
– Нахабства! Я не пацярплю!
Я акуляры скіну! Раздраблю!
Не для таго я гадаваўся,
Каб для кагосьці я стараўся!
– Чаго ты расхадзіўся? – запыталі Вочы, –
Ты зразумець не можаш ці не хочаш
Той простай ісціны, што ты без нас
На брук ці ў бруд пялёхнуўся б не раз…

Ёсць фанабэрыстыя ў нас асобы,
Што толькі для сябе жывуць,
А для другіх і пальцам не жадаюць варухнуць…
Ім байка прыйдзецца, відаць, не да спадобы.

• Эдуард Валасевіч — Арэх і Жаба
• Эдуард Валасевіч — Шчупак і Плотка
• Эдуард Валасевіч — Мітрафан і дэльтаплан
• Эдуард Валасевіч — Сонца і Певень
• Эдуард Валасевіч — Кот і Вожык