Гляньце вы на Віцькаў твар.
Пэўна, Віцька камінар?
Брудны, чорны, закарэлы,
Толькі лоб пад шапкай белы.
Гэта наш знаёмы Віцька,
Брудны хлопчык – непамыцька.

Каламаззю-каланіцай
Ён запэцкаў нагавіцы,
А сарочка ў жоўтай гліне,
А на локцях пілавінне.

Стаўце Віцьку пад капеж,
Гразь з яго не адскрабеш,
Хай вада яму абмые
Брудны карак, вушы, шыю.

Дожджык, дожджык, сыпані!
На яго вядром ліні,
Каб адстала, адляцела
Гразь у хлопчыка ад цела.

• Станіслаў Шушкевіч — Знатныя лісічкі
• Станіслаў Шушкевіч — Свавольнікі
• Станіслаў Шушкевіч — Камарык
• Станіслаў Шушкевіч — Па лісточку поўзаў смоўж
• Станіслаў Шушкевіч — Верабейка