– Я расту, расту, расту,
Расцягнуўся на вярсту, –
Так сказаў гарбуз-таўстун.

Усміхнулася фасоля:
– Лепш не лезь, гарбуз, на поле.
Бо жывоцік свой праколеш.

Бачыш, востры частакол,
А за ім глыбокі дол?..
Ой, як страшна там наўкол!

Не паслухаўся пузаты,
Праз цыбулю і салату
Ён палез уверх заўзята,

Ды зваліўся ў баразну,
Крышку высунуў спіну
I ў цішы, цяпле заснуў.

Хоць і спаў, ды рос і рос,
Ён усіх тут перарос,
Не падняць яго на воз.

1970

• Станіслаў Шушкевіч — Знатныя лісічкі
• Станіслаў Шушкевіч — Камарык
• Станіслаў Шушкевіч — Верабейка
• Станіслаў Шушкевіч — Свавольнікі
• Станіслаў Шушкевіч — Па лісточку поўзаў смоўж