З-за саду выглянуў прамень
і скача па падушцы.
Ах, прыйдзе, прыйдзе ясны дзень
на радасць весялушцы!

А мне ні радасці, ні сну –
твой цень прыліпнуў калькай!
Мо ад таго іду ў вясну
я завадною лялькай.

Смяюся, плачу, шчабячу
на даўжыню завода…
I як пакутліва маўчу,
калі між намі згода.

• Творчасць Раісы Баравіковай
• Раіса Баравікова — Барбара Радзівіл
• Раіса Баравікова — Жыву, і дзякуй, не ў прасторы голай...
• Раіса Баравікова — Верш да дзяцей
• раіса-баравікова-старэюць-людзі-дрэвы-і-