Мікола Мятліцкі — Кніга

Полацк сівы і Няміга,
Турава слава зычная…
Мяне захапіла кніга
Даўняя, гістарычная.

Воін сціскае зброю,
Памяці стужка нятленная…
Шчыра гаворыць са мною
Мужная кніга – ваенная.

Рупнасць вакол віруе,
Росіцца раніца ясная…
Сэрца маё чаруе
Светлая кніга – сучасная.

Ці маразы, ці адліга, –
Шэпча свае быліны
Вечная наша кніга,
Як першадрук Скарыны.