У цёмным небе – хараводы
Сіняватых зорак,
Ў цёмным небе свеціць месяц
Залатым сярпом…
Мы выходзім з цесных, душных
Падзямельных норак,
На зімовы цёплы вырай
Цягнемся-паўзём.

Ў полі, ў лесе нам усюды
Праляглі дарожкі!
Й стужкай рушымся між пушчы,
На сам перад – я.
Зіхацяць маёй кароны
Залатыя рожкі,
Цёмным блескам адлівае
Ўся луска мая.

Нам не трэба ні ад чога
Ноччу абароны:
Ўбачыць знахар – пуць усцеле
Белым палатном;
Залаты ражок яму
Я ўраню з кароны,
I па белай палатніне
Далыш мы папаўзём.

• Максім Багдановіч — Вадзянік
• Творчасць Максіма Багдановіча
• Патрыятычная лірыка Максіма Багдановіча
• Максім Багдановіч — Маёвая песня
• Максім Багдановіч — Страцім-лебедзь