Я — раб паэзіі. I ўсё ж надзіва
Шчаслівы, што — як вязень ланцугом
Прыкуты сваёй мовай да Радзімы
I разам да сусвету усяго.

Што ўсё часцей я адчуваю змову
Душы і сэрца з забеллю бяроз…
Што апраўдае?

Апраўдае мова,

Якую маці вышаптала скрозь,
Мой лёс гадаючы…

• Леанід Галубовіч — Мова
• Леанід Галубовіч — верш "Паэзія"
• Творчасць Леаніда Галубовіча
• Леанід Галубовіч — Людскою разумнаю воляй...
• Леанід Галубовіч — Дзяцінства пачынаецца з пытання...