Мне ўсё цяжэй развітвацца з людзьмі,
З якімі лёс хаця на дзень братае…
Хоць упадзі балючымі грудзьмі
На роўны след, што вецер замятае.

Раней такіх пакугаў не было.
Ды я на іх ніколькі не сярдую:
Напэўна, сэрца ўмеласць набыло
Цаніць братэрства і любоў людскую.

1962

• Еўдакія Лось — Уцякач
• Еўдакія Лось — Маці
• Еўдакія Лось — Зайчык-выхваляйчык
• Еўдакія Лось — Казка пра ласку
• Жыццёвы і творчы шлях Еўдакіі Лось