Артур Вольскі — Буслава шапка
Схапіў бусел жабку
За левую лапку,
А пасля – за правую,
Грозіць ёй расправаю.
Просіць жабка: – Не карай!
Слоўца вымавіць мне дай.
Ты блукаеш па балотах
У сваіх чырвоных ботах,
У парадным пінжаку,
З белай хусткай на баку.
Ды ў цябе, браток, ква-ква –
Не пакрыта галава.
Не рабі мне, бусел, ліха.
Я вядомая краўчыха.
Вазьму голку ў лапку
І пашыю шапку
З лісточкаў лілейных,
Самых надзейных.
А, каб кожны бачыў,
Прышпілю гарлачык.
Кажа бусел: – Праўда, жабка,
Вельмі мне патрэбна шапка!
Мяне сонца пячэ,
Мяне дожджык сячэ…
Тыдзень, два, а, можа, тры
Прамінула з той пары.
Ходзіць бусел па балотах
У сваіх чырвоных ботах,
У парадным пінжаку,
З белай хусткай на баку.
Ходзіць злосны – сам не свой,
З непакрытай галавой:
– Адгукніся, жабка,
Ці гатова шапка?!