Я venі,

vіdі,

vісі!¹

Адкінь дарэмны страх.
Забіся, як сініца,
У радасных руках.
Ад шчасця анямею –
Пустых не трэба слоў.
Ахмелены, шалею
Ў саломе валасоў.
Сыдуцца вуснаў соты,
Сыдуцца ў соты раз.
Аддам табе пяшчоты
Нястрачаны запас.
Мільгнула ты сініцай,
Рукі ягоны ўзмах…
I venі,

vіdі,

vісі

Рассыпалася ў прах.

1. Прыйшоў, убачыў, перамог (лац.)

• Алесь Пісьмянкоў — Роднае
• Алесь Пісьмянкоў — Спавядацца бяжым да прыроды...
• Алесь Пісьмянкоў — Балада роду
• Алесь Пісьмянкоў — Продкі
• Алесь Пісьмянкоў — Вяртанне