О, як мне доўга трэба жыць,
Каб аддаць табе адплату
За ўсе густыя снегапады,
За ўсе духмяныя дажджы.
За рэчак быстрых сіняву
І за дубоў зялёных веча.
За кожны дзень, за кожны вечар,
За тое шчасце, што жыву.

Мая маленькая зямля –
Ўся ў палыне і медуніцы.
З тваіх крыніц мне не напіцца,
Хоць буду піць і спакваля.
Жыві ж, жыві! Плыві між зор!
І чуюць хай на ўсіх планетах,
Як пахнуць кветкі і ранеты
У нашых вёсках ля азёр.

• Алесь Пісьмянкоў — Балада роду
• Алесь Пісьмянкоў — Спавядацца бяжым да прыроды...
• Алесь Пісьмянкоў — Продкі
• Алесь Пісьмянкоў — Вяртанне
• Алесь Пісьмянкоў — Роднае