Канцона (ад італ. canzone — песня) — сярэдневяковы інтымна-лірычны страфічны (звычайна на 3-7 строфаў) верш са складаным чаргаваннем доўгіх і кароткіх радкоў.
У Дантэ, Петраркі, Бакачыо і іншых канцона сустракаецца выключна ў інтымнай лірыцы. У выніку сам тэрмін падчас ужываецца для назвы прысвечаных жанчыне вершаў, незалежна ад самой іх формы. Такія канцоны ў беларускай паэзіі ёсць у У. Клішэвіча, Міхася Кавыля, Эдуарда Акуліна, Рыгора Крушыны

l>

• Эдуард Акулін — Канцона
• Рыгор Крушына — Канцона