Янка Сіпакоў — Спяць у снарадах...
Спяць у снарадах,
Спавітыя белаю, як сама смерць,
Сталлю,
Пакручастыя віхры,
Аглушальныя грамы,
Пажары, вулканы і землетрасенні…
Спяць чалавечыя крыкі,
Спяць адкрытыя вочы,
Спяць бяссонныя месяцы,
Спяць сусветныя жахі
Ва ўпакоўцы сталёвай…
Не будзіце іх, людзі!
Адказы на пытанні:
2. Паэта хвалюе тэма міру і вайны. Пакуль не ўзведзены ў боегатоўнасць пушкі, не выпушчаны снарады, да таго часу не будуць чутны людскія слёзы, крыкі, не будуць знішчаны гарады, знявечаны землі.
3. Снарад – сімвал смерці, знішчэння, пад яго сталёвай абалонкай – смерць людзей. Менавіта страшную смерць хаваюць у сабе бомбы і снарады, і міны.
4. У апошніх радках твора адчуваецца рытмічнасць мовы:
Спяць чалавечыя крыкі,
Спяць адкрытыя вочы,
Спяць бяссонныя месяцы,
Спяць сусветныя жахі
Ва ўпакоўцы сталёвай…
Не будзіце іх, людзі!