Палі пасмяглі.

Навакол звінела

Паветра перасушана.

Густы

Быў поўдзень.

I дзе птушка села –

Кусціўся пыл.

Што жухлыя лісты,

Шуршэла лета.

Спёка, як трывога,

Вісела над жытамі.

I ратай

Глядзеў, задумлівы, на ніву.

А дарога

Стамлёна бралася

на самы небакрай –

Далей,
Далей,
Далей –
У цень Зямлі…

Крыніца: Сіпакоў Я. Выбраныя творы. У 2 т. Т. 1. Паэзія / Прадм. Л. Ламекі. – Мн.: Маст. Літ., 1995. – 431 с.

• Янка Сіпакоў — Як спакайней?
• Янка Сіпакоў — Перавернуты
• Янка Сіпакоў — Заміра
• Янка Сіпакоў — Клетка
• Янка Сіпакоў — Лета з мятлушкай