Я помню сад у срэбраным уборы…
Паміж красуючых духмяных дрэў
Стаяла ты – ўся ў белым. Сад шумеў.
У цьмяным небе замігцелі зоры.

Тужліва пазіралі твае вочы.
Я ведаў – ты аб нечым сумавала,
Але аб чым – тады мне не сказала.
Квяцісты сад хаваўся ў полаг ночы.

Я падышоў к табе між белых дрэў.
Ноч ціхая над садам панавала.
Твой сум уцешыць словам я хацеў…

I голас мой ад болю анямеў,
Бо ты са мной таксама сумавала,
Але аб чым – тады мне не сказала..

1913

• Санет
• Максім Багдановіч — Санет (Замёрзла ноччу шпаркая крыніца...)
• Вянок санетаў
• Максім Багдановіч — Санет (Паміж пяскоў Егіпецкай зямлі...)
• Янка Купала — Для зямлі прадзедаў маіх...