Сад у кветкі прыбран,
Як нявеста, стаіць,
А над ім запаліліся зоры.
Мы з табою адны
Між вішнёвых галін,
Ў гэтым садзе – таемным прасторы.
Мы жадаем пачуць
Любы спеў салаўя,
Прыслухаемся к шопату ночы.
Я цалую цябе,
Ты галубка мая!
Любы мне твае карыя вочы.
Упіваемся шчасцем –
Каханнем з табой.
Паліліся дзівосныя трэлі:
Салавейка шчабеча
На ліпе густой,
Мары светлыя к нам наляцелі…
Ў гэту майскую ноч,
Што так памятна нам,
Летуценні аб шчасці збыліся.
Во і золак зірнуў –
Твае вочы ясней…
Промні сонца на нас паліліся.
1914
Крыніца: Журба Я. Мая песня: Вершы. – Мн.: Юнацтва, 1984. – 80 с.