Мама спіць.
У хаце ціха-ціха.
І за вокнамі таксама цішыня.
Мусіць, перастаў і вецер дыхаць,
Правады над дахам не звіняць.
Месяц вішняку нарэзаў вязку,
Доўга рэзаў, вышчарбіў лязо.
Мама спіць.
І з ёй заснулі казкі,
Пераказаныя тысячу разоў.
Я не знаю,
Што ёй будзе сніцца –
Можа, ніва, ранняя вясна,
Можа, пад ракітаю крыніца?
Толькі б не апошняя вайна…
Мама спіць.
Спі, мама, дыхай лёгка.

• Юрась Свірка — Яшчэ раз пра маці
• Юрась Свірка — Ласіны стажок
• Юрась Свірка — Верны крэўнаму брацтву
• Юрась Свірка — Свята
• Юрась Свірка — З першым снегам