Яго ў зямлі знайшоў маёй разлогай,
Аручы прадзедаў вузкі загон.
Вясёлым звонам аказаўся ён,
Калі чапіў канцом майго нарога.

Абцёр набожна йржу часу благога,
І заблішчаў старых стагоддзяў сон,
І надпіс на клінку, нібы закон, -
«Дарэшты бой!» - зірнуў загадам строга.

І вось няма нясмеласці, разваг.
Для сэрца вернага - чужынцам страх:
Радзімы схоў вартуйце, маткі, сёстры!

Я з грамадой іду па шчасце нам.
Мой меч зіхціць, непераможны, востры.
Змагуся сам - дык сотням перадам!

1924

• санет
• Янка Купала — Для зямлі прадзедаў маіх...
• Максім Багдановіч — Санет (Паміж пяскоў Егіпецкай зямлі...)
• Максім Багдановіч — Санет (Замёрзла ноччу шпаркая крыніца...)
• вянок-санетаў