Ляпей жабрачы лёс,
У рукі кій, за плечы торба;
Ляпей страха нябёс,
Бясконцы шлях і леры корба;

Ляпей чужыны золь,
Сцякаць ад чорнай працы потам;
Ляпей, не змогшы боль,
Сканаць самотнаму пад плотам, –

Але не лёс раба
З бязволля ўласнага й бяссілля;
Не гэтая жальба,
Не скутыя рабамі крыллі.

Хто волю верна сніць,
Працят лятункам аб вялікім,
Таго не спакусіць
Ні ўладай, ні дабром бязлікім.

І хай прысуд гняце
І нікнуць вербалозы ніца, –
Душы аб пекнаце
Непераможна-думных сніцца.

1923

• Уладзімір Жылка — Каханне
• Уладзімір Жылка — Меч
• Уладзімір Жылка — Хараство
• Уладзімір Жылка — Марта
• Біяграфія Уладзіміра Жылкі