Прамерыць гоні шмат разоў араты,
пакуль даручыць зерне пухкай глебе;
не раз вачыма павартуе ў небе
збытэчнай хмары для засмаглай шаты.

Загоны ў часе пільна будуць зжаты:
ў тарпу не трапіць зелле-непатрэб'е.
Спажытак, схованы жыццём у хлебе,
для клёку атрымаем незакляты.

Кіруючыся вечнаю умовай,
і ты, паэта, уладар над мовай,
рыхтуй уважна грунт і працавіта.

Ў люд паспаліты перлам неўмірушчым
яна зайльсніцца, змірсцямі спавіта,
калі ад слова шумавінне злушчым.

• Максім Багдановіч — Санет (Замёрзла ноччу шпаркая крыніца...)
• Янка Купала — Для зямлі прадзедаў маіх...
• вянок-санетаў
• Максім Багдановіч — Санет (Паміж пяскоў Егіпецкай зямлі...)
• санет