Паэту-земляку

Ля Мядзела ёсць возера адно.
Над ім дубы шумяць, гамоняць сосны.
У ім, як у празрыстай кроплі роснай,
для воч ніколі не закрыта дно:

заўсёды светлае і чыстае яно.
Каля яго спыняюцца і вёсны
здзіўлёныя, у захапленні млосным,
а кветы – завіваюцца ў вянок.

Пра возера я ўспамінаю гэта,
чытаючы любімага паэта:
ад сэрца шчырага глыбокі твор.

Я думаю, ты не аднойчы бачыў
лясное гэна возера, зямляча:
ты ж пахадзіў нямала ля вазёр!

1958

• Янка Купала — Для зямлі прадзедаў маіх...
• Максім Багдановіч — Санет (Паміж пяскоў Егіпецкай зямлі...)
• вянок-санетаў
• Максім Багдановіч — Санет (Замёрзла ноччу шпаркая крыніца...)
• санет