Пятрусь Макаль — Пакліч у госці сонца

Калі на сэрцы хмарна,
Калі ў душы зіма,
Не вохкай, дружа, марна
I не ўздыхай дарма.

Не зеляней ад злосці
У смутку і журбе –
Пакліч ты сонца ў госці,
Як друга да сябе.

Насустрач небасхілу
Далоні працягні –
I спусціцца свяціла
У дом твой з вышыні.

Дружы з блакітнай казкай,
Сябрам заўжды ў жыцці
I позіркам, і ласкай
Свяці, свяці, свяці!