Пятрусь Броўка — Сляды

Усё пакінуць след павінна,
Бо, як пачаўся белы свет,
Прамень,

пясчынка

і расіна

Нязменна пакідаюць след.

I птушка песняю сваёю,
I кропля, што імкне да рэк…
А колькі,

колькі за табою

Слядоў на свеце, чалавек!

Ва ўсім, што створана дагэтуль,
Твой творчы розум і рука –
След трактарыста,

след паэта,

Канструктара, будаўніка.

Але часы сатруць у гневе –
Бо сэрцы не кране ані –
I надпіс

ножыкам на дрэве,

I фарбаю – на камяні.

Вы выйшлі ўдалеч, маладыя,
Вам доўга крочыць праз гады.
Не забывайцеся ж,

якія

Вы пакідаеце сляды.

Пісьменства