Краскі-зёлкі раніцай у лузе
Прачынаюцца раней, чым людзі.
А пяюшкі-птушкі ў лесе волкім
Прачынаюцца раней, чым зёлкі.
Шмат гадоў ужо я прачынаюся
Разам з птушкамі ў кустах, у гнёздах,
І раней, чым зёлкі ў долах росных.
Значыць, скора з імі і зраўняюся,
Перайду ў іх род, у неўміручасць:
Далучу да вечных зёлак цела,
А душа далучыцца да птушак.
Будзе пець, як і дагэтуль пела —
Беларуская душа лясная…
Толькі голас мой ці хто пазнае?

Ліпень 1997 г.

• Матывы і вобразы паэзіі Ніла Гілевіча
• Ніл Гілевіч — Родныя дзеці. ГДЗ
• Грамадзянская і медытатыўная лірыка Ніла Гілевіча
• Ніл Гілевіч — Лодачкі
• Біяграфія Ніла Гілевіча