Упала ноч.

Як эдэльвейсы, зоры

Цвітуць над Альпамі.

Аскепак-маладзік

У неба ўрэзаўся.

Блакітнае на горы

Імжыць святло.

А ты ідзі, ідзі…

Якая ноч!

Як у святыні, ціха

I урачыста.

На калені упадзі.

Вунь там агонь міргае…

Шчасце з ліхам

Кладуцца спаць…

А ты ідзі, ідзі…

Трывожыць ноч,

як смерці жах мінулы,

I прышласць мроіцца,

як недабіты дзік.

Нібы агонь,

няўсподзеў шуганула

Жаданне жыць.

Каб жыць,

ідзі, ідзі…

Канае ноч,

і зазвінелі зоры.

Прамень, як штых, бліснуў,

I маладзік

Збляднеў,

самлеў.

Ружовае на горы

імжыць святло.

А ты ідзі, ідзі…

1944-1952

• Міхась Кавыль — Сібір
• Міхась Кавыль — Просьба
• Жыццёвы і творчы шлях Міхася Кавыля
• Біяграфія Міхася Кавыля
• Міхась Кавыль — Санет