Трашчыць мароз,

страляе,

Закоўвае зямлю.
I холадна і зябка
У полі вераб’ю.
Ля шляху мітусіцца,
I скача,

і дрыжыць.

Вышуквае цяпельца
У следзе у чужым.

А след даўно настылы,
Ужо замецен след.
Ён скача,

мітусіцца

I мерзне неўпрыкмет.
Пакуль скакаў,

у полі

Пацерушыў сняжок.
Нарэшце ён схаваўся
Стажку пад кажушок.

• Казімір Камейша — Камень ля вёскі Камень
• тураў-3838
• званы-хатыні
• Казімір Камейша — Першы снег
• Казімір Камейша — Ганчары