Дубоў града і ў градабой і ў замець
Харугвы непакорныя калыша.
Замкі вякоў на замкавым узвышшы
Вартуюць ад няверцаў нашу памяць.

Нішто блакіт высокі не запляміць –
У згодзе ён са свіцязянскай цішай,
І зорныя санеты неба піша
Рукой Міцкевіча, каб дух ліцвінскі ўславіць.

Сівыя курганы паданні сняць:
Каб сцвердзіць край, Міндоўг шыхтуе раць
І стольны горад праз вякі бароніць…

Навагрудак… Званы зямлі звіняць
І сэрца акрыляюць нашы сёння,
Як рэха несмяротнае Пагоні…

• Максім Багдановіч — Санет (Замёрзла ноччу шпаркая крыніца...)
• Вянок санетаў
• Янка Купала — Для зямлі прадзедаў маіх...
• Максім Багдановіч — Санет (Паміж пяскоў Егіпецкай зямлі...)
• Санет