Вось якая навіна:
Еду ў госці да слана!
Родны дом яго далёка,
Каля той ракі Замбезі,
Дзе заўсёды паліць спёка,
Дзе не ведаюць аб снезе.

У слана-асілка там
Ёсць сваяк – гіпапатам.
Без дарог, мнучы трыснёг,
Прэцца грозны насарог.
Пры ўзбярэжку лёг у іл
Ненажэрны кракадзіл.

Ды гарыла - вось граміла! –
Не баіцца кракадзіла.
Фанабэрыстыя львы
Не схіляюць галавы.
А жырафы толькі крышку
Меншыя за тэлевышку.

• дакор
• Артур Вольскі — Слон
• Віталь Вольскі — Несцерка
• Біяграфія Віталя Вольскага
• Біяграфія Артура Вольскага