Калі марнею ад нягод
І сэрцу цесна,
Я ўспамінаю радавод
І продкаў песні.

Яны ідуць за годам год
З мячом і плугам.
О, мой нязводны род,
Ён моцны духам!

Імёны памяць берагла.
Вяла праз церні,
Каб я не сеяў зла,
А толькі – зерне.

Да іх іду я зноў і зноў,
Ім веру свята.
Таму й вяду сваіх сыноў
Да іх на раду.

• геніяльны-продак
• Алесь Пісьмянкоў — Роднае
• Алесь Пісьмянкоў — Балада роду
• Алесь Пісьмянкоў — Мы — беларусы
• Еўдакія Лось — Продкі