Авяр’ян Дзеружынскі — Бяроза і сасна

се любуюцца адною толькі мной.
– Чакай да восені! – сасна сказала ёй.

Падзьмуў асенні вецер, абарваў лісты,
не стала ў той бярозы пекнаты.
Стаіць, самотна голле звесіла яна.
– Хто ж прыгажэйшы з нас? – спыталася сасна.