Апастрофа (грэч. apostroph — асабісты зварот) — зварот паэта да памерлай ці адсутнай асобы, як да прысутнай:
Іду , як заўсёды, ў купалаўскі сад,
Падняўшы каўнер і насупіўшы кепку.
А ў садзе шуміць залаты лістапад…
Шапчу я: Іван Дамінікавіч, кепска…
(Пімен Панчанка. «Творчасць»)
Апастрофа — гэта і зварот да нейкага прадмета ці з'явы, як да чалавека:
Пушчай ідзеш ці пусткаю,
Дома, ў чужой зямлі,
Песня, будзь беларускаю
І пад вясельнай хусткаю,
І ў баявым шынялі.
(Максім Лужанін. «Дарога песні»)
Вельмі часта да апастрофы звяртаўся Янка Купала («Выйдзі», «Ночцы», «Жніво», «Мая доля», «Сонцу» і інш.).