Не воблака, а проста аблачынка
Загадкава плыве над галавой.
Смяюся я:

вясёлая дзяўчынка,

Як матылёк,

ляціць над кладкай той…

Як добра ёй журыцца беспрычынна!
Да твару ёй і лета, і зіма…
Усміхнуся я:

яшчэ бяжыць дзяўчынка

Па кладцы той, якой даўно няма.

• яўгенія-янішчыц/яўгенія-янішчыц-свята-пірага
• яўгенія-янішчыц/яўгенія-янішчыц-ты-пакліч-мяне-пазаві
• яўгенія-янішчыц/творчасць-яўгеніі-янішчыц
• яўгенія-янішчыц/яўгенія-янішчыц-каліна-зімы
• яўгенія-янішчыц/яўгенія-янішчыц-мова