Яго прасілі:
– Вырві карані свае з зямлі гэтай, ідзі за намі. Толькі ў нас цябе чакае багацце.
Не вырваў. Не пайшоў. Не захацеў багацця таго. I яго забілі.
Яму прапаноўвалі:
– Адрачыся веры свае, прымі нашу. Толькі сярод нас цябе чакае слава.
Не адрокся. Не прыняў. Не захацеў славы тае. I яго забілі.
Яму загадвалі:
– Забудзь матчыну мову, назаўсёды пакінь народ свой. Толькі ў нас ты адчуеш сябе шчаслівым.
Не забыў. Не пакінуў. Не захацеў шчасця таго. I яго забілі.
…Тройчы забіты, ён застаўся навечна СЫНАМ зямлі сваёй.

• Яраслаў Пархута — Журавы
• Яраслаў Пархута — Апошні гусляр
• Яраслаў Пархута — Снегавічок
• Яраслаў Пархута — Бомжык
• Яраслаў Пархута — Птушыны інтэрнат