Гэта старая версія дакумента!

Янка Купала — Сірочая доля

Цяжка сірацінцы

Адзінокай жыць;

Доля-весялуха

Знікуль не бяжыць.

За хатай і ў хаце

Цярпіць сірата:

То мароз марозе,

То золіць слата.

Бачаць маці, бацька

Роднае дзіцё;

Ўбогую сіротку

Хто ж убача, хто?

Ад брамы да брамы

Йдзе, збірае хлеб,

Ручачку працягне, –

Кожны глух і слеп.

Кожны насмяецца

Над беднаю ей,

Са зрэбнай кашулі,

З лазовых лапцей.

Ой, цярпіш, сіротка,

Ўсё жыццё цярпіш;

Пойдзеш у магілку, –

Хто ж паставе крыж?

Хто, як ляжаш спаці

Навекі ў зямлю,

Пацеры згавора

За душу тваю?

Хіба гэты вецер,

Што ў платах пяе,

Хіба з дажджом хмарка

Слязу праліе.

Хіба ночкай зоркі,

Што ў небе гараць,

Па сіротцы ўбогай

Будуць бедаваць.

1906-1910

Падобныя старонкі