За вакном маім ластаўкі кружаць…
Пасля дожджыка яркая ружа

Усміхаецца ласкавей неяк.
I п’яніць мяне водарам ружа.

Маё сэрца цяпер палымнее,
Як расцвіўшая толькі што ружа.

I душа мая гэтак-жа свежа,
Як абмытая дожджыкам ружа.

Я гляджу на весёлкі мярэжу…
Гэта – ярка цвіце ў небе ружа.

Я і сам маладзею, мой дружа,
Як пад сонцам і дожджыкам ружа.

25 снежня 1965 г.

• янка-золак
• янка-золак/творчасць-янкі-золака
• янка-золак/янка-золак-мой-дух
• янка-золак/янка-золак-прыйсце
• янка-золак/янка-золак-божа-ўсяўладны