Я помню сад у срэбраным уборы…
Паміж красуючых духмяных дрэў
Стаяла ты – ўся ў белым. Сад шумеў.
У цьмяным небе замігцелі зоры.

Тужліва пазіралі твае вочы.
Я ведаў – ты аб нечым сумавала,
Але аб чым – тады мне не сказала.
Квяцісты сад хаваўся ў полаг ночы.

Я падышоў к табе між белых дрэў.
Ноч ціхая над садам панавала.
Твой сум уцешыць словам я хацеў…

I голас мой ад болю анямеў,
Бо ты са мной таксама сумавала,
Але аб чым – тады мне не сказала..

1913

• санет
• максім-багдановіч/максім-багдановіч-санет-замёрзла-ноччу-ш
• вянок-санетаў
• максім-багдановіч/максім-багдановіч-санет-паміж-пяскоў-егі
• янка-купала/янка-купала-для-зямлі-прадзедаў-маіх