Ціхі ранак… Хлопчык Янка
Нешта доўга сёння спіць.
Татка кажа: «Устань, сыночак,
Годзе сны табе ўжо сніць!

Дзень сягоння цёплы, ясны:
Пойдзем дровы мы рубаць.
Нарубаўшы дроў уволю,
У поле пойдзем пагуляць.

Там нарвеш прыгожых кветак,
Шмат пабачыш матылькоў,
Там спаткаеш многа дзетак –
Жвавых, шчырых дружбакоў.

Паглядзі, як грае сонца,
I ліецца спеў вясны.
Птушкі звоняць у аконца –
Працаваць завуць яны».

Жыва ўстаў з пасцелі Янка;
Шмат бадзёрасці даў сон.
Разам з таткам на работу
З новай сілай выйшаў ён.

1922

• язэп-пушча/язэп-пушча-раніцу-шчэбет-пільнуе
• авяр-ян-дзеружынскі/авяр-ян-дзеружынскі-летняя-раніца
• раніцою
• якуб-колас/якуб-колас-раніца-вясною
• вясновая-раніца