Па дарозе дамоў за невялікім пагорачкам, у лагчынцы, убачыў ладную чародку маладзенькіх дубкоў. Раслі яны адзін каля аднаго зусім блізенька, і налічыў я іх ажно дваццаць шэсць штук. «Адкуль яны ўзяліся тут? Паблізу ж дуба няма!» – міжволі варухнулася ў галаве думка.
У рэшце рэшт датумкаў: мабыць, сойкі сюды жалуды прынеслі. Гэта ж яны ды яшчэ вавёркі хаваюць на зіму жалуды ў лясны падсціл!..

• леанід-галубовіч/леанід-галубовіч-я-раб-паэзіі
• леанід-галубовіч/творчасць-леаніда-галубовіча
• леанід-галубовіч/леанід-галубовіч-верш-паэзія
• леанід-галубовіч/леанід-галубовіч-людскою-разумнаю-воляй
• леанід-галубовіч/леанід-галубовіч-мова