Калі проці рабіць будзеш
I зачэпіш закон божы,
Між людзямі ты нягожы,
Сам сабе ты напаскудзіш.

Быў праціўны пан на свеце:
Як упрэцца ён у чым,
Хоць сто баб туды зганеце,
Дык паставіць на сваім.

Ўздумаў рэчку пан спыніць,
Мужыкоў луг затапіць.

«Ой, нядобра, пане, робіш!
Ці ж у пана нос прыбудзе,
Як мужык без хлеба будзе,
Як дабро яго затопіш?

Ды й то, пане: чалавеку
Трудна рэчку утрымаць,
Ёй ужо бог сказаў адвеку,
Дзе ваду сваю зліваць.

I цячэ яна як знае,
Няхай пан ёй не мяшае!»
Не паслухаў: склікаў ўсіх ён батракоў,
Наваліў у рэчку дроў,
Зрабіў хатку, і не знайся,

I пайшоў сабе ён спаць.
Пане, пане! прачынайся:
Стаў дождж хатку размываць!
Як усталі ўночы хмары!

Дождж, маланка, навальніца!
Бегаў пан, як на пажары,
I на хатку сеў, дурніца!
Аж народ з яго смяецца.

А вада калі напрэцца!
Зашумела, загуляла
I, як бура, загула, –
Хатку з панам разламала,
К чорту пана панясла!

• анатоль-грачанікаў/анатоль-грачанікаў-шарпілаўка-цячэ-ў-жыц
• якуб-колас/якуб-колас-каля-рэчкі
• эдзі-агняцвет/эдзі-агняцвет-рэчка-рэчанька-мая
• сяргей-грахоўскі/сяргей-грахоўскі-пачатак
• ніна-мацяш/ніна-мацяш-жыла-была-рака