Ўгары над хвойнікам зялёным
Снуюцца пчолкі з ціхім звонам,
Кузуркі розныя і мушкі
Свае спраўляюць гулі-гушкі

І так танюсенька гудуць,
Што ледзьве-ледзьве можна ўчуць.
А на прагалінах на голых
Гулянне конікаў вясёлых.

І толькі ступіш там нагою –
Так і заскачуць прад табою,
Вось так і пырснуць у надзем’е,
Як бы сявец той сыпне сем’е.

А матылькі сваім убраннем
Касуюць тут усіх дазвання
І не лятаюць – танцы правяць,
Ну, каго хочаш, зацікавяць.

• Карціны роднай прыроды ў паэме «Новая зямля». Жанравыя асаблівасці паэмы
• Паэма «Новая зямля» — мастацкая энцыклапедыя жыцця беларускага сялянства
• Творчасць Якуба Коласа
• Служэнне народу — асноўны абавязак мастака. Паэма «Сымон-музыка»
• духоўнае-багацце-чалавека-ў-паэме-новая-