Надышлі марозы,
Рэчкі закавалі,
Белыя бярозы
Шэранем убралі.

Замялі дарогі
Ветрыка снягамі.
Лес, як дзед убогі
З доўгімі вусамі.

Апусціў галіны
I стаіць журботна,
Зрэдку верхавіны
Зашумяць маркотна.

Мяккая пярына
Вочы адбірае.
Белая раўніна –
Ні канца ні краю.

Пад пялёнкай белай
Травы і лісточкі.
Рэчка анямела
Змоўклі ручаёчкі.

Амярцвелі лозы,
Чуць галлём хістаюць.
А ў палях марозы
Ды вятры гуляюць.

• якуб-колас/творчасць-якуба-коласа
• якуб-колас/паэма-новая-зямля-мастацкая-энцыклапедыя
• якуб-колас/карціны-роднай-прыроды-ў-паэме-новая-зям
• якуб-колас/духоўнае-багацце-чалавека-ў-паэме-новая-
• якуб-колас/служэнне-народу-асноўны-абавязак-мастака