Пякаюць каплі вады, –
ў срэбрамёце іх смех.
На іх дзень малады
кулакі
скамячыць не пасмеў.

Ён госцем вясёлым прысеў
і ўмывае свой твар.
Нікне ўсё пакрысе
і ўсё ахутвае твань.

Яны-ж моўчкі крышталяць кругі, –
іх у гэтым уцеха уся.
Кожны з нас заўтра другі…
Будзем блукацца там-сям.

Бо ніяк, аніяк
немагчыма жыццю дагадзіць.
Не адзін перад ім ужо змяк –
хоць і хацеў
схапіць выбрык гадзін.

• язэп-пушча/язэп-пушча-на-возеры
• язэп-пушча/язэп-пушча-сяўба
• язэп-пушча
• язэп-пушча/язэп-пушча-раніцу-шчэбет-пільнуе
• язэп-пушча/язэп-пушча-раніца