Зоры мітусяцца, свецяць,
Лозы схіляюцца ніц,
А вецер
Шуміць, і шуміць, і шуміць.

З неба высокага месяц
Срэбрам асыпаў кусты,
I цешаць
Мой зрок залатыя лісты.

Восень, дзяўчына-красуня,
Прозалаць сыпле з лясоў.
Красуе
Хай радасць тваіх верасоў!

Зоры мітусяцца, свецяць,
Лозы схіляюцца ніц,
А вецер
Шуміць, і шуміць, і шуміць.

1925

Крыніца: Душа мая тужлівая… : вершы і паэмы / уклад. В. А. Шніп. – Мінск: Маст. літ., 2005. – 303 с. – (Беларуская паэзія ХХ стагоддзя).

• язэп-пушча/язэп-пушча-раніцу-шчэбет-пільнуе
• язэп-пушча/язэп-пушча-сяўба
• язэп-пушча/язэп-пушча-на-возеры
• язэп-пушча/язэп-пушча-раніца
• язэп-пушча