Мама спіць.
У хаце ціха-ціха.
І за вокнамі таксама цішыня.
Мусіць, перастаў і вецер дыхаць,
Правады над дахам не звіняць.
Месяц вішняку нарэзаў вязку,
Доўга рэзаў, вышчарбіў лязо.
Мама спіць.
І з ёй заснулі казкі,
Пераказаныя тысячу разоў.
Я не знаю,
Што ёй будзе сніцца –
Можа, ніва, ранняя вясна,
Можа, пад ракітаю крыніца?
Толькі б не апошняя вайна…
Мама спіць.
Спі, мама, дыхай лёгка.

• юрась-свірка/юрась-свірка-яшчэ-раз-пра-маці
• юрась-свірка/юрась-свірка-ласіны-стажок
• юрась-свірка/юрась-свірка-верны-крэўнаму-брацтву
• юрась-свірка/юрась-свірка-свята
• юрась-свірка/юрась-свірка-з-першым-снегам