Адыходжу я ад вёскі, адыходжу.
Як падумаю,
Дык сэрца зашчыміць.
Гэту страту адчувае, мусіць, кожны,
Гэта страта, мусіць, кожнаму баліць.

Хоць любоў мая да вёскі не старэе,
Толькі ўсё ж мае гады не там бягуць.
Прыязджаю,
Калі мама прыхварэе
І пляменнікі у армію ідуць.

Для цябе я –
Адыходнік твой нязлоўны,
Прызнаюся табе, вёска, не хлушу…
Заглядаю я у вёску, як у слоўнік,
Каб упэўніцца, што правільна пішу.

• юрась-свірка/юрась-свірка-яшчэ-раз-пра-маці
• юрась-свірка/юрась-свірка-ласіны-стажок
• юрась-свірка/юрась-свірка-з-першым-снегам
• юрась-свірка/юрась-свірка-верны-крэўнаму-брацтву
• юрась-свірка/юрась-свірка-свята